Een originele en verfrissende stijloefening! Sam Raimi tast op gedurfde wijze de grenzen van zijn eigen meestal meesterlijk beoefende genre af: de horrorfilm. Op een intelligente, beheerste manier spot hij met de conventies ervan zonder dat het ooit lachwekkend wordt. Verbazingwekkend hoe hij er in slaagt om hilarische scenes angstaanjagend te houden. Samen met "Let The Right One In" de beste horrorfilm van dit jaar!

Fel gehypte film (door bijvoorbeeld een onafhankelijk weekblad die hiervoor van productiehuis Menuet gratis tickets mocht aanbieden) gebaseerd op een schitterend boek. Ikzelf woon op een steenworp van Reetveerdegem (Nieuwerkerken in Aalst) dus wat doe je als filmliefhebber op een druilerige weekendavond? Je gaat naar 1 van de bioscopen die Aalst rijk is. Nooit maar dan ook nooit nooit wordt er daar een treffelijke film vertoond maar vanavond is het rijtje schuiven. Een dame voor mij laat haar ontvallen dat het jaren geleden is dat ze nog eens naar de cinema geweest is. De kaartjesscheurder van dienst waarschuwt dat er geen pauze voorzien is (oef!) waarop iedereen paniekerig tonnen popcorn, chips en cola gaat inslaan. Dat beloofd gezien het thema van de film... En inderdaad het Vlaanderen van 20 jaar geleden wordt tot in het kleinste detail en attribuut vrij correct weergegeven. Maar waar dat niet meteen lukt wordt er zelfs in niet-functioneel zwart-wit overgeschakeld. Maar waar het in het boek werkelijk om ging: de af en toe originele camerastanden en het verfrissende acteertalent van Kenneth Vanbaeden slagen er niet in om die schrijnende al dan niet fictieve familiale toestand van de schrijver weer te geven. De emotionele impact beperkte zich bij de toeschouwers tot een "eikes" wanneer een kotsscene voor hen wat te gortig werd. Wat hen een voorsprong gaf op mezelf. Ontgoochelend moet het geweest zijn voor die dame in de rij die vermoedelijk had gehoopt op een paar shoots uit haar geliefde troosteloze stad en het horen van ons onverstaanbaar dialect. Helaas zijn er slechts enkele minuten in Aalst zelf opgenomen en het geacteerde Aalsterse dialect klonk hier en daar zelfs wat Antweirps. Ik kwam buiten en ging me een curryworst kopen met een Jupiler in blik. Heb ik daar van genoten zeg!

Soms vraag ik me af hoe schitterende Belgische films zomaar in de vergeethoek belanden en zelfs op DVD haast geen tweede leven krijgen. Vinyan (Thais voor rusteloze ronddolende geest) is een prachtig in beeld gebrachte, beklemmende, angstaanjagende en (duister) sfeervolle film over een moeder die haar geest geen rust gunt nadat haar zoon in Thailand vermoedelijk om het leven kwam door de Tsunami. Ze besluit er haar verblijf te verlengen en ze onderneemt een uitputtende zoektocht. Uiteindelijk belandt ze in Birma. De ontberingen daar doen haar stilaan haar zinnen verliezen. De adembenemend realistische zoektocht (wie er reisde zal dat beamen) wordt al een snel een hallucinante nachtmerrie.

Ik kan mij de tijd niet herinneren dat ik nog eens minutenlang kippenvel kreeg bij het bekijken van een film. Stel u voor: een groep hoogbejaarden zingen in een gevangenis het nummer Forever Young (die tekst!) net nadat ze het nieuws hebben vernomen dat 1 van hun groepsleden is overleden. Kunt of wilt u zich daar niet te veel bij voorstellen? De kans is dan groot dat u niet meer zo jong van hart bent en u nood hebt aan een aantal positievere inzichten. Bestel dan zeker Young at Heart (met high priority) en drink vervolgens met volle teugen van dit superbe levenselixer!

Neen deze film gaat niet over het pakken van de slechten door de goeden na veel pang pang en boem boem. Deze fim is een realistische, angstaanjagende, rauwe evocatie van de Itialiaanse Comorra. Gebaseerd op een mogelijks nog realistischer boek waarvoor de auteur Roberto Saviano momenteel nog steeds levensgevaar loopt. Misschien is Gomorra voor de ongeoefende betere filmkijker iets te fragmentarisch en gaat deze daarmee eerder het gevoel krijgen van naar een (weliswaar overdonderende) documentaire te kijken. Tsja wie bij het bekijken van een film zijn verstand op nul wil zetten met een vracht popcorn en liters cola kijkt maar liever niet.