Emotieloze literatuurverfilming van het gelijknamige boek van Markus Zusak, vol houterige personages en dialogen. Goede bedoelingen zat, maar weinig overtuigend, laat staan meeslepend of boeiend. Toch nog een paar punten voor de opmerkelijke vertolking van Nico Liersch als het oprechte buurjongetje Rudy.

Bombastische pastiche die bulkt van de clichés (de onderdanige zwarten met hun gebroken Engels) en zwaar gehypet maar evenzeer zwaar overroepen werd de voorbije weken/maanden. In zijn genre werden ooit betere en beklijvender werken gemaakt.

Niet enkel de duiven vallen in deze “Flying home”, maar de hele film valt als een baksteen op het hoofd van de argeloze filmkijker die nog maar eens overladen wordt met alle mogelijk denkbare filmclichés. Dominique De Rudder, ooit een exponent van Vlaanderens hoop in bange (film)dagen (Crazy love, Bandini, Iedereen beroemd) lijkt volledig te zijn weggedeemsterd in L.A.

Hol, pseudo-erotisch (pornografisch??) onding vol intellectualistisch gewauwel (genre “Lust is liefde zonder jaloezie” of iets in dien aard) dat zo snel mogelijk dient doorgespoeld te worden. Choqueren doet dit ding al helemaal niet, laat staan provoceren. Von Trier lacht zich nu al wellicht een breuk bij alle diepzinnige filosofietjes die over dit werk zullen worden verzonnen.

Brave, Britse road movie die aan een gezapig tempo de lotgevallen vertelt van een krasse dame op zoek naar haar verloren zoon en daarbij geassisteerd wordt door een ontslagen BBC-journalist op zoek naar zijn tweede adem. De geloofwaardigheid van het verhaal wordt onderuit gehaald door de té naïeve karaktertekening van het moederpersonage. De eerder voorspelbare botsingen van deze twee karakters vormen de leidraad in dit al te makke drama dat een gegeven behandelt dat op een respectbalere en diepgravender manier verdiende te worden behandeld. Erg goede vertolkingen evenwel van Judi Dench als de goed- en lichtgelovige Philomena Lee en Steve Cooghan als de human interest-reporter.