Beeldkunstenaar! Het woord is al gevallen en wie zijn vorig werk kent zal het beamen! Dat is wat deze eerste langspeler zo hypnotiserend maakt en je haast doet kijken met open mond. De decors zijn als plaatjes die je nostalgisch geheugen scherpstellen. Te scherp want dan merk je dat de krant die er gelezen wordt eruit ziet als een exemplaar die je vandaag uit een of ander archief zou opduikelen: een beetje beduimeld en ja ongeveer 50 jaar oud. Maar lazen ze dan niet de "maagdelijk witte" 'krant van die dag? Onafgezien van die schoonheidsfoutjes is het dus een film om naar te kijken en helaas niet om te beleven. En dat komt vooral door de stroeve, soms erbarmelijke onnatuurlijke dialogen. De moeder van Gino en Sabrina moet zowaar de tekst uit haar mond wringen. En dat brengt je steeds weer weg uit je poging om je in te leven in de personages die nochtans over voldoende potentieel beschikken om te worden uitgepuurd. Het hoofdpersonage Pim hoeft gelukkig niet veel te zeggen en kan daarom door zijn naturel en sublieme expressie (schitterend Jelle!) als enige voor wat beklijvende emoties in de film zorgen. Ik keek ernaar en zag dat het heel mooi was! Niet meer of niet minder...

Kleurloze verfilming van een toch wel kleurrijke figuur:Lucky Kunene. Hij riep na de Apartheidsperiode zichzelf uit tot de Zuid-Afrikaanse Robin Hood maar vergat ondertussen toch niet om zichzelf te verrijken. Hier en daar mooie shots van Johannesburg en een paar spannende vuurgevechten die de regisseur op strategische momenten heeft ingelast om u wakker te doen schieten.

Volgens de marketing over deze is dit een sterke film die belangrijke (!) onderwerpen behandelt; het onvermogen, de wanhoop en de kwetsbaarheid van jongeren! Tsjonge dat beloofd en dat voor een Waals-Franse film... Wat krijgen we te zien: een wannabe film noir over een vader die flipt omdat zijn zoon een onnoemelijke misdaad begaat: graffiti spuiten. De regisseur en het scenario geven ook aan dat zoiets eigenlijk bijna gelijk staat met een moord door de belachelijke dramatische opbouw van de film). So what: mijn grootmoeder draagt nu terug pampers en schijt mijn grootvader uit voor verrot! De gang van het leven toch? Quoi alors? Waar is die 9mm?

Over wat ging deze film eigenlijk? Is het een zoveelste bewerking van Oedipus? Ging het over een driehoeksverhouding, incest of een psychopatische moordenaar? Of nee misschien wou de regisseur enkel een homoseksueel coming of age verhaal brengen. Het kan ook promotie voor een sigarettenmerk geweest (want er wordt flink gerookt in de film) of een hommage aan globetrotter James Bond: de protagonisten reizen naar New York, Parijs, Londen, Mallorca ... maar niet naar Barcelona waar de film grotendeels is opgenomen. Enfin ik zal het wel niet goed begrepen hebben maar misschien was dat de bedoeling van de film, als je het over alles wil hebben en het daarom uiteindelijk over niets ging.

Een mens doet wat om te ontsnappen aan de dagdagelijkse realiteit. En al zeker als je in Sao Paulo woont, vermoed ik. De 4 broers die de regisseur vrij futloos registreert hebben er elk wat op gevonden: eentje is bezeten van voetbal, de tweede laat zich verblinden door godsdienstfanatisme, nummer 3, het jongste broertje en brutaaltje van dienst wil buschauffeur worden en de vierde neukt maar wat rond waarmee hij onder de gegeven omstandigheden volgens mij de verstandigste is. Enfin ik keek er naar en zag een paar mooie shots (armoede is een dankbaar onderwerp om in beeld te brengen) en af en toe een straaltje hoop dat de film wat meer zou te vertellen hebben . En hoop doet leven. Ah wacht eens ... OK daar gaat de film dus over ... Sorry, ik had het niet direct begrepen. Domme Foszen toch!