Het onverfilmbaar geachte "On the road" van Kerouac uiteindelijk toch op het grote scherm. En zoals verwacht mocht worden, drijft deze verfilming vooral op sfeerschepping eerder dan op een straffe verhaallijn. Het ziet er fraai uit, maar heeft uiteindelijk zo weinig om het lijf, dat er echt wel stevig acteerwerk nodig is (vooral Riley is prima) om de aandacht vast te houden. Half geslaagd, maar niet iets wat we nog niet eerder (en beter) zagen.

Een verborgen pareltje met heel scherpe kantjes, die nauwelijks de zalen haalde. Een jonge studente begeeft zich op gevaarlijke paden en waagt zich aan een wel heel bijzondere vorm van prostitutie. Uitstekend vertolkt, knappe sfeerschepping en eentje dat nog eventjes blijft hangen en ruimte voor interpretatie laat. We like!

Nou, ik moet het toch heel erg oneens zijn met mijn collega's hier onder: dit doet in de verste verte niet aan Cronenberg's magnus epos "Crash" denken, in deze klassieker greep de regisseur je in de eerste minuut beet om je pas twee ur later weer los te laten, terwijl "Cosmopolis" een hele tijd zeer moeilijk verteerbaar is, en niet omwille van enige subversieve plot, maar wel omdat het gewoon dodelijk saai is, zowel qua setting, dialogen als mise en scène. Heel even knettert het filmplezier en komen we -rakelins weliswaar- in een "Blade Runner"-achtig universum terecht en denk je "nu zijn we vertrokken", maar helaas... Pas in de laatste 20 minuten komt het onmiskenbare talent van Cronenberg naarboven, fel geholpen door de magnetiserende performance van -de nog steeds mateloos ondergewaardeerde- Paul Giamatti. En dan wordt ook meteen pijnlijk duidelijk waarom de motor van "Cosmopolis" zo sputtert: de hele film is eigenlijk opgehangen aan het personage van Pattinson, en die is hier hopeloos miscast (nee, ik vind hem dus geen slechte acteur, check nog maar eens "Water for Elephants" waarin R-Pat wel uitstekend was), je mag er niet aan denken wat pakweg Casey Affleck of Ed Norton hiermee hadden aangevangen.

De briljante trailer en de hype die hieraan vooraf ging, maakten dit bij mij tot één van de favorieten om de titel "film van het jaar" te krijgen.Maar nee, dit is het niet geworden, helaas niet, want Ridley Scott slaagt er een wel degelijk in om een visueel knappe prent af te leveren, waarin de spanning een tijdlang behoorlijk wordt opgedreven. Is het echter de leeftijd (Scott is er 75) die Ridley er toe dreef om hier net iets teveel filosofische mijmeringen doorheen te weven, geen idee, maar zo wordt het ritme van "Prometheus" wel danig verstoord. Ook de op papier supercast kan de verwachtingen niet inlossen. Eindafrekening: een meer dan degelijke sf-film, maar we hadden op veel meer gehoopt! By the way, een 7 dus, want ik kon geen score meegven...

Qua hype alvast ongezien voor een Franse film, geen mens die niet weet wie hierin meespeelt of die nu nog niet de naam Audiard gehoord heeft. Maar...is de man nu zo'n superregisseur? Nah.. "Un prophète", zijn vorige was een solide genrefilm en op de keper af beschouwd geldt dit ook voor "De Rouille": dit is in essentie een -weliswaar heel fraai in beeld gebracht- oerklassiek liefdesverhaal. Het eerste uur moet je zelfs een paar keer echt doorbijten om er de aandacht bij te houden, maar in de veel sterkere tweede helft maakt Audiard veel goed en laat hij toch zien dat hij wel degelijk een goeie film in zich heeft. Maar daar gaat het hier uiteraard allemaal niet om, dit wordt, volledig terecht, de definitieve, internationale doorbraak van Schoenaerts, die hier niet minder dan briljant staat te acteren, ferm geholpen door Marion Cotillard, die andermaal een eveneens fenomenale acteerprestatie neerzet.