animeshorer
AniMeshorer
- 43 ans
- Membre depuis le 27/12/2013
- Nombre de critiques : 24
Films préférés de l'utilisateur AniMeshorer
Publié le 28 décembre 2013
Een vrij origineel concept maar er zijn nog films zo, Sliding Doors bv. Maar deze Lola Rennt is wel een stuk beter uitgewerkt dan de meeste films rond dit thema. Zeer geslaagde soundtrack ook.
Publié le 28 décembre 2013
De switches tussen realiteit en dagdromerijen is heel leuk gedaan, en ik ben flink jaloers op de hoofdrolspeler die op kosten van de filmmaatschappij op bezoek mocht in IJsland en Groenland. Wel opvallend dat er zoveel merknamen in de film voorkomen (eHarmony, Google, Air Greenland, ...)
Publié le 27 décembre 2013
Prikkelend, dat op zijn minst. Al hoorde ik van Franse vrienden dat Ludivine Sagnier in de doorsnee film nog minder kleren draagt dan hier ... Ik denk dat de naaktscènes ook wel mee de attractie van de film moesten garanderen, maar de doorsnee scène kan je "functioneel naakt" noemen. Het plot is intrigerend inderdaad, maar ik vond het "proberen scoren met naakt" er soms net iets te dik opliggen, hetgeen de eigenlijke plot geen eer aandoet.
Publié le 27 décembre 2013
Had ik geweten dat Rob Zombie de regie deed, had ik er nooit naar gaan kijken. Na 20 minuten ben ik alweer buitengegaan, ik had genoeg gezien. 6 pond (ik woonde toen in het UK) in het water gegooid... Een clown die moorden pleegt, sekteleiders die op Charles Manson lijken, Rob Zombie heeft ook nooit de moeite gedaan eens iets origineels te doen maar deze film is ook gewoon van dermate slecht niveau dat elke minuut die je hieraan besteedt een verloren minuut is. Ik dacht een 1/10 score te geven zoals bij het ookal zo slechte Hostel, maar Hostel kon ik volhouden tot het einde. Hier heb ik nog voor halfweg de cinema verlaten. Een 0/10, dezelfde score is trouwens toepasselijk op de muziek van Rob Zombie.
Publié le 27 décembre 2013
Een heel pakkend en waarheidsgetrouw eerbetoon aan 1 van de meest geniale muzikanten van recente tijdperken. Het zwart-wit zet de tristesse nog extra in de verf, en hoe realistisch Ian Curtis wordt nagespeeld is haast beangstigend goed. Wie van Joy Division's muziek houdt, hoort dit te hebben gezien. Veel realistischer worden biopics niet snel, ik denk dat iedereen die bij Joy Division was betrokken heel trots op dit resultaat kunnen zijn. Enige minpunt is dat dit verhaal helaas zo waar is ; Ian Curtis, een genie die voor altijd gemist zal worden.
