spitse dialogen zoals in de screwball comedy's van de jaren 40 met Spencer Tracy en Katherine Hepburn; heel grappige situaties; heel slapstick; scenario zit goed in elkaar; boeiend tot op het einde. Toch niet het meesterwerk waar dit soms voor wordt versleten, daarvoor zitten er te weinig weerhaken in het verhaal denk ik PS dit weekend voor de eerste keer Miller's Crossing op video gezien, en dat was een behoorlijke teleursteling!

geweldige film; het meest beklijvende stuk, waar je dus helemaal NIETS over leest, is hoofdstuk 2, de manga; Tarentino kondigde dit aan als zijn 'martial arts' film, hommage aan de Oosterse gevechtsfilm, en die manga, het wraakthema (zie bvb ook het volledige oevre van John Woo), de verheerlijking van samoeraizwaarden (waar vind je dat eigenlijk nog in de Westerse film) maken dit een heel volledige hommage. De zonder uitzondering sterke vrouwenrollen, de fantastische soundtrack, de onnoemelijk vele referenties naar andere films (oa Faster Pussycat Kill Kill! heb ik nog nergens gelezen) maken dit een heel 'volledige' film: er zitten eigenlijk geen slechte elementen in. Mijn vriendin is van dezelfde mening, en ook zij vond het geweld zo 'over the top' dat het grappig wordt, zoals in 'Pulp Fiction' eigenlijk. Maar 'Jackie Brown' blijft zijn meest volwassen, en waarschijnlijk daarom als je hier binnen enkele jaren naar terugkijkt zijn beste film. Reservoir Dogs is trouwens verouderd.

Het eerste uur van deze film is heel goed, maar dan begint het ergens mis te gaan. De scenaristen raakten het spoor bijster, en er moest blijkbaar een dramatische wending komen. Op hetzelfde moment begint Nicolas Cage weer met zijn bekende overacting, wat in het eerste deel van de film heel goed onder controle is gehouden door Ridley Scott, zoals deze laatste ook duidelijk zegt in diverse interviews. Jammer van de inzet van iedereen, acteursprestaties zijn heel goed. Nu blijf je weer achterwege met een 'nog vis nog vlees'-film, entertainment zonder diepgang.

Minstens even goed als het overschatte Ocean's Eleven. Even goede soundtrack. Goed in beeld gebracht. Mooie landschappen in het begin van de film trouwens. Goede zaterdagavondfilm.

Een heel rijke film, veel thema's: vlucht van joden uit nazi-Duitsland, isolement in Kenia (de familie leeft behoorlijk geïsoleerd, met alleen de dichtsbijzijnde stam als buren), de magie van de kindertijd, de breekbaarheid van de liefde, de pijn van het jood-zijn (men werd ook in Kenia anders behandeld door de Engelsen), en de nadelen van sprinkhanenplagen (voordeel is dat je ze kan bakken en achteraf kan opeten), initiatie in cultuur van de Potok (Keniase stam). Mooie beelden, mooie muziek, de film is in 4 talen gesproken: Duits (heel mooi Duits), Engels, en 2 afrikaanse talen. Ik vond het een veel rijkere film dan 'Out of Africa', veel authentieker.