De tweede volwaardige langspeler van Korine (die faam maakte als schrijver van "Kids") is dik tien jaar na zijn eerste en eveneens vrij controversiële "Gummo" opnieuw een schot in de roos. 4 Jonge meiden (onder wie Vanessa Hudgens en Selena Gomez) zonder geld, plegen een drieste hold-up om het geld bijeen te krijgen om hun duffe college in te ruilen voor een weekje zuipen en neuken in Florida. Ze komen er in contact met lokale gangster/rapper Alien (een waarlijk geweldige James Franco)die niet meteen het beste met hun voorheeft. "Springbreakers" moet het vooral hebben van sfeerschepping en dankzij een fantastische fotografie en een hypnotizerende soundtrack lukt dit wonderwel. Heel origineel, bijzonder enthousiast vertolkt en ook weer behoorlijk subversief doet dit denken aan "True Romance" of "Natural Born Killers" en met zo'n referenties moest je nu al in de zaal zitten!

Alom doodgeknuffeld en massaal boegeroep omdat 'em compleet over het hoofd gezien werd bij de oscaruitreiking, maar is het sop de kool waard? Nou, ik vond alvast van niet. Zowel Phoenix en Hoffman staan weer maar eens hun briljante zelf te zijn en net daarom is "The master" geen goeie film, van zodra onze twee protagonisten niet verbaal duelleren of in hetzelfde shot zitten, valt de film als een slap puddingetje in elkaar. Nooit weet PTA je te raken of je in het verhaal mee te sleuren en het is dat er nogl wat buzz rondhing, maar ik ging niet geweten hebben dat we hierin het levensverhaal van Ron Hubbard, laat staan de werking van Scientology moesten herkennen. Zeker en vast het bekijken waard, maar alleen voor de heerlijke vertolkingen, voor de rest mwah...

"Speed" op de fiets, met de immer uitstekende JGL als de waaghals-courier die door de straten van NYC raast. Zo voorspelbaar als iets, maar dat kan de pret niet drukken: David Koepp houdt er de volle vaart in en de gimmick met de verschillende uitwegen is een superleuke vondst!

En we zijn helemaal terug in de jaren '80... Nadat Schwarzie en Willis al de revue passeerden in de eerste weken van dit jaar, is het nu de beurt aan Stallone en dan nog wel in een regie van genre-stillist Walter Hill (eerlijk is eerlijk: hij nam halfweg het roer over van Wayne Kramer). En niets lijkt veranderd: flitsende actiescenes, geserveerd tegen een hels tempo, debiele dialogen met een dodelijke serieux uitgespuwd door Sly en een verhaalje (nou ja) dat nergens op slaat. Maar als kind van de eighties toch een guilty pleasure voor mij dus....

Bizarre prent hoor, dit, De Palma (toch de man van briljante films als "The Untouchables" of "Carlito's Way") moet zich tegenwoordig tevreden stellen met in Europa gefinancierde low budget thrillers. "Passion" is dan ook nog eens een remake, die had de film 50 jaar geleden een release gekregen, onthaald zou zijn als een matige Hitchcock, want da's een vergelijking waar je niet naast kan. In wezen een vrij banaal verhaaltje over afgunst (zowel op liefdesvlak als op de werkvloer) met nauwelijks een interessante plotwending. Noch Macdams, noch Rapace vinden de juiste toon voor hun personages. Een tenenkrullende muziekscore (die zo weggeplukt lijkt uit een jaren 70 soft pornoprent) en afgrijselijke decors doen uitermate hun best om deze film linea recta naar de vergetelheid te catapulteren, edoch blijf je kijken en blijft het eigenlijk bij vlagen vrij vermakelijk, da's enkel en alleen de verdienste van een uitzonderlijk getalenteerde cineast, die we toch graag nog 1 finaal meesterwerk willen zien maken!