Soms vraag ik me af hoe schitterende Belgische films zomaar in de vergeethoek belanden en zelfs op DVD haast geen tweede leven krijgen. Vinyan (Thais voor rusteloze ronddolende geest) is een prachtig in beeld gebrachte, beklemmende, angstaanjagende en (duister) sfeervolle film over een moeder die haar geest geen rust gunt nadat haar zoon in Thailand vermoedelijk om het leven kwam door de Tsunami. Ze besluit er haar verblijf te verlengen en ze onderneemt een uitputtende zoektocht. Uiteindelijk belandt ze in Birma. De ontberingen daar doen haar stilaan haar zinnen verliezen. De adembenemend realistische zoektocht (wie er reisde zal dat beamen) wordt al een snel een hallucinante nachtmerrie.

Fel gehypte film (door bijvoorbeeld een onafhankelijk weekblad die hiervoor van productiehuis Menuet gratis tickets mocht aanbieden) gebaseerd op een schitterend boek. Ikzelf woon op een steenworp van Reetveerdegem (Nieuwerkerken in Aalst) dus wat doe je als filmliefhebber op een druilerige weekendavond? Je gaat naar 1 van de bioscopen die Aalst rijk is. Nooit maar dan ook nooit nooit wordt er daar een treffelijke film vertoond maar vanavond is het rijtje schuiven. Een dame voor mij laat haar ontvallen dat het jaren geleden is dat ze nog eens naar de cinema geweest is. De kaartjesscheurder van dienst waarschuwt dat er geen pauze voorzien is (oef!) waarop iedereen paniekerig tonnen popcorn, chips en cola gaat inslaan. Dat beloofd gezien het thema van de film... En inderdaad het Vlaanderen van 20 jaar geleden wordt tot in het kleinste detail en attribuut vrij correct weergegeven. Maar waar dat niet meteen lukt wordt er zelfs in niet-functioneel zwart-wit overgeschakeld. Maar waar het in het boek werkelijk om ging: de af en toe originele camerastanden en het verfrissende acteertalent van Kenneth Vanbaeden slagen er niet in om die schrijnende al dan niet fictieve familiale toestand van de schrijver weer te geven. De emotionele impact beperkte zich bij de toeschouwers tot een "eikes" wanneer een kotsscene voor hen wat te gortig werd. Wat hen een voorsprong gaf op mezelf. Ontgoochelend moet het geweest zijn voor die dame in de rij die vermoedelijk had gehoopt op een paar shoots uit haar geliefde troosteloze stad en het horen van ons onverstaanbaar dialect. Helaas zijn er slechts enkele minuten in Aalst zelf opgenomen en het geacteerde Aalsterse dialect klonk hier en daar zelfs wat Antweirps. Ik kwam buiten en ging me een curryworst kopen met een Jupiler in blik. Heb ik daar van genoten zeg!

Een originele en verfrissende stijloefening! Sam Raimi tast op gedurfde wijze de grenzen van zijn eigen meestal meesterlijk beoefende genre af: de horrorfilm. Op een intelligente, beheerste manier spot hij met de conventies ervan zonder dat het ooit lachwekkend wordt. Verbazingwekkend hoe hij er in slaagt om hilarische scenes angstaanjagend te houden. Samen met "Let The Right One In" de beste horrorfilm van dit jaar!

Ik stel voor dat u deze film bekijkt op een vrijdag de dertiende. Er zal u ongetwijfeld niets slechter kunnen overkomen!

Als je een dergelijke film huurt dan loop je het risico van nog eens een keertje te zien wat al duizend keer eerder is vertoond: jong koppeltje gaat naar romantische locatie en wordt er brutaal afgeslacht. Deze keer is dat weliswaar door jongeren maar dat is ook al niet "verfrissend" meer. Enfin dan wordt het uikijken naar inventieve, verrassende elementen in het scenario, puik camerawerk, originele schrikmomenten, een beangstigende klankband, begeesterend acteerwerk en vooral wat het meestal helemaal maakt: een heel hoog realiteitsgehalte. Je raadt het al: alles is aanwezig in deze film en vooral het laatstgenoemde! Niet voor watjes deze film en dat zeg ik niet gauw als het gaat om een horrorfilm. Een gruwelijke film en dan bedoel ik zeker niet wat betreft de kwaliteiten. Je beeld van het dier dat mens noemt wordt er zeker niet positiever op. Deze film evenaart de superbe lookalike "Ils". In dit genre, ik herhaal in dit genre vier en een halve ster af te ronden naar boven: 5 sterren dus! En tuurlijk zullen er een aantal mensen klagen: de liefhebbers van de leeghoofdige horrorfilm. Een troost voor hen: tis nen echten actiefilm!