Met deze zwarte humorthriller werd de naam Takashi Miike meteen een begrip in de eigenzinnige thrashy filmwereld. Miike was op het BIFFF van '10 jaar geleden aanwezig met vier films("Visitor Q"-"Dead or Alive") en werd ook daar (de wereld volgde iets later)een instant cult/chouchou. Naar vorm een lugubere, gewelddadige schocker is "Audution" één grote kritiek op de man-vrouwverhouding in de Japanse maatschappij. En dat die macho's het onderspit delven is echt uniek om te zien. Miike is vandaag die alom gekende, beruchte en virtuose Japanse meester die in Cannes zijn "Hara-Kiri" zelfs als éérste in 3D voorstelde. Als je de kans hebt een oudere Miike mee te pikken, aarzel dan niet want deze cineast is samen met een Ozu of een Kurosawa het beste wat de Japanse filmindustrie te bieden heeft. Ergens kan je msschien nog "13 assassins" zien...DOEN.

Deze doet zijn naam alle eer aan. Patriot tot in zijn onderbroek breekt hij ook een lans voor Marvel's SUPER-superheroproduktie van volgend jaar, "The Avengers". B-regisseur Joe Johnston("Rocketeer") speelt het hier op de "ouwerwetse avonturenfilm"-piano met alle pulpclichés van doen. Onze held(Chris Evans of "Storm" uit "The Fantastic Four") voert de "star-spangled-banner" op z'n schild/outfit en een "good vs. evil"-show op met überslechterik Red Skull(Hugo "Schmidt" Weaving net als in de "Matrix"...). Onze brave kapitein brengt enorm lekker amusement in een pure aktieprent die zichzelf niet al té sérieux neemt(i.t.t. met de politiek-fascistoïde comics uit '41)en waar je kan genieten van supersoldateske aktie. Het script combineert op handige wijze mateloze verbeelding, zin voor spektakel met onschuldig vertier die de kijkers géén ogenblik respijt gunnen. De flitsende tekenstripstijl, flink geholpen door hedendaagse "FX know-how", is een festijn voor de fans en anderen die es willen wegdromen in het superheldenuniversum. Captain laat het ganse Marvelhuishouden een poepje ruiken...EN blijf vooral tot na de eindtitels.

Beloftes? Vergeet het...wij hadden nog zo gezworen na de "FB4"-lulkoek NOOIT méér terug te keren. Hebben we het toch alwéér gedaan en voor de 5e maal oetlullen op allerlei "originele" manieren naar de vaantjes zien gaan(toch soms wat van die sado-masogevoelens laten kriebelen). Ook in deze "FB5" van hetzelfde ridicule laken een broek of hoe gaat onze vriend "the big reaper" ze nu opruimen? Want dat is de kern van deze franchise; gewoon afwachten tot er weer eentje onderuit gaat. Ridicuul vertier van Steven Quale, ooit nog een Cameronslaaf, die dus wél beter met 3D kan omgaan. Dezelfde routine als de vorige maar ergens wat méér sadisme en vernuft in the kill...oef, dus toch iets positiefs. Haast jullie wel, want volgende week is het..."back to school" beste kidteens...

Dat Lars von Trier zonder twijfel aan tafel mag met filmgoden als Kubrick of Tarkovsky, bewijst hij andermaal met deze grootse operafilm, een metafoor over zijn "melancholie/depressie"(en dat de"Cannesgrap" meer mensen zal aantrekken is fijn meegenomen). Deze moet je zowel auditief en zeker visueel ondergaan, je laten meeslepen met de gevoelens zonder écht zovéél aandacht te schenken aan de "fabel"achtige gebeurtenissen. Net als Allen gebruikt von Trier Kirsten Dunst als zijn alter-ego. Nooit was deze Amerikaanse aktrice zo indrukwekkend en kreeg er terecht de Prijs voor Beste Vertolking voor. Controversieel én paradoxaal, zowel naar vorm als inhoud, splitst de prent zich in een soort "Festen"-atmosfeer met de alomtegenwoordige "Space Odyssey" nooit veraf. Vreugde, pijn, angst zouden negatief moeten overkomen, maar niet op de "planeet von Trier". Hier voelen die als een verlossing, een "eindelijk gedaan" of "mensen zijn hier overbodig"-gevoel...en het werkt nog ook. Dit alles op meesterlijk, verbluffende beelden en barok-imposante Wagneriaanse muziek. Enorm creatief, passionele vertolkingen van een Gainsbourg, Hurt of Kier vervolledigen het tableau. Deze "end of the world"-symfonie vormt samen met "Antichrist" een heerlijke diptiek en het beste wat deze eigenzinige Deen uit "zijn chaos-melancholie" kon halen. Een werk van meesterlijke schoonheid door een echte grootmeester. Onmisbaar!!!

Deze doet zijn naam alle eer aan. Patriot tot in zijn onderbroek breekt hij ook een lans voor Marvel's SUPER-superheroproduktie van volgend jaar, "The Avengers". B-regisseur Joe Johnston("Rocketeer") speelt het hier op de "ouwerwetse avonturenfilm"-piano met alle pulpclichés van doen. Onze held(Chris Evans of "Storm" uit "The Fantastic Four") voert de "star-spangled-banner" op z'n schild/outfit en een "good vs. evil"-show op met überslechterik Red Skull(Hugo "Schmidt" Weaving net als in de "Matrix"...). Onze brave kapitein brengt enorm lekker amusement in een pure aktieprent die zichzelf niet al té sérieux neemt(i.t.t. met de politiek-fascistoïde comics uit '41)en waar je kan genieten van supersoldateske aktie. Het script combineert op handige wijze mateloze verbeelding, zin voor spektakel met onschuldig vertier die de kijkers géén ogenblik respijt gunnen. De flitsende tekenstripstijl, flink geholpen door hedendaagse "FX know-how", is een festijn voor de fans en anderen die es willen wegdromen in het superheldenuniversum. Captain laat het ganse Marvelhuishouden een poepje ruiken...EN blijf vooral tot na de eindtitels.