Meesterwerkje ondanks het an sich wat afstotende thema. Maar het seksuele aspect van necrofilie komt amper aan bod, in feite stelt deze film eerder de vraag: is er leven na de dood? Leeft de ziel verder? De keuze voor wit in een film over een erg zwart onderwerp is gedurfd en geslaagd. Ik weet niet of ik deze film ooit nog terug zal zien, want de DVD lijkt zowat onvindbaar, zelfs in shops doorgaans gespecialiseerd in het zeldzamer materiaal.

ik ben normaal absoluut geen liefhebber van dit genre. Waarom dit een beetje een uitzondering is? Het personage Laney, het enige echt sympathieke en oprechte personage van de film en haar bijdrage zorgt er voor dat de film afwijkt van de cliches van het genre. Ik wist dit zeker te smaken, maar het genre algemeen is en blijft totaal mijn ding niet. De uitzonderingen bevestigen de regel.

Zeer geslaagde film, in het begin bevreemt het zwart-wit wel en ook het nogal officiële taalgebruik. Maar dat went heel snel. Het verhaal is bekend natuurlijk maar het is zeer goed verfilmd, en een zeer romantische prent als je het feit dat Cathy sterft even negeert: dat imaginair kasteel waar Cathy en Heathcliff zichzelf kunnen zijn, je merkt gewoon in de film dat voor hen die plek ook ECHT bestaat. Zeer mooi. Maar de grootste credits horen bij Emily Brontë uiteindelijk. Maar het is ook onmogelijk te gaan beweren dat de verfilming een oneer is tegenover het boek.

Deze film is 100% waargebeurd, door Marjane Satrapi zelf neergeschreven. Marjane woont tegenwoordig in Frankrijk. Na het boek dat ze over haar leven schreef, kwam er de verfilming. De film is ronduit pijnlijk om te zien omdat de onmacht en de onrechtvaardigheid zo groot zijn. Een meisje wordt van haar familie weggerukt omdat ze in het huidige regime gevaar loopt. Wie daar ongevoelig bij blijven kan, heeft problemen. Het is lastig tranen te onderdrukken bij deze prent, maar dat is een sein hoe goed en meeslepend dit is.

Een film met een veel dieper betekenis dan op het eerste zicht lijkt: "wat is normaal?", "moet iedereen überhaupt wel normaal zijn en conformeren aan de maatschappij?". Nell is duidelijk anders dan de doorsnee vrouw, maar naarmate de film vordert krijg je steeds meer sympathie voor hoe ze is, en ga je je afvragen waarom ze eigenlijk überhaupt zonodig zou moeten aanpassen aan de buitenwereld. En zeer goed geacteerd door Jodie inderdaad!