Toen destijds was ik 16 en ging ik de film meermaals bekijken, niet in het minst omdat ik een teenage crush had op Kate Winslet. Nu blijft de film een heel goed verhaal, en de inbeeld-brenging is geweldig goed. Dus de film verliest zijn kracht niet, alleen is de magie wel een beetje weg in die zin dat ik niet meteen sta te springen om de film opnieuw te bekijken. Al zal ik evenmin wegkijken moest iemand 'm morgen in de DVD speler steken. Maar de magie die ik voelde als tiener toen, dat is een beetje weg en ik zou het zeker niet meer in mijn top-5 van beste films ooit noemen. Maar het blijft desondanks een erg geslaagde film, dat wel.

De film is eigenlijk een historisch document, een docu. Dat zorgt er wel voor dat mensen met weinig kennis van de oorlog sommige namen niet gaan herkennen en hun band met Hitler niet gaan begrijpen. Sommige personages zullen niet meteen opgepikt worden als je niet veel weet over WereldOorlog II. Maar zelfs die mensen zouden de schitterende acteerprestaties nog altijd moeten waarderen. Het enige kleine minpuntje is misschien de lengte van de film. En dat het erg somber is, maar de waarheid van de oorlog was dan ook somber ...

Geweldige film. Het feit dat je bij sommige scènes echt afvraagt of dit nu in scène gezet was of echt was, zorgt er voor dat de grens tussen verborgen camera en gespeelde cinema hier heel dun wordt. In feite wordt hier niet met Kazakhstan gelachen, maar met de onwetendheid en algemene mentaliteit van vele Amerikanen. De rodeoscène, de scène met de studenten die hun vriendinnetjes nooit terugbellen, het etentje bij de jetset, de wapenwinkel, ... In feite worden de nare kantjes van de Amerikaanse samenleving perfect vertoond. Dat hij Kazakhstan koos is enkel omdat bij een niet-bestaand land de "verborgen camera slachtoffers" misschien zouden snappen dat er iets niet klopt. Door een echt bestaand land te kiezen met een zekere cultuurverschil, kon Borat met het perfecte excuus in heel de VS keet schoppen zonder dat vele mensen aan zijn identiteit twijfelden.

Films, zeker comedy's, mogen gerust eens onrealistisch zijn. Maar dit was er toch over, er ver over. Daardoor blijven enkel die grappen overeind die op zichzelf goed zijn, maar het verhaal dat alles samenbindt is echt mager. Toch een 6/10 puur vanwege de goede soundtrack.

Bekeken als lid van een groep mensen die geregeld uitstapjes in clubverband doen, en dit keer bracht het lot ons in de cinema. De meesten van ons leken zich te amuseren, ik kon sommige grappen wel smaken maar toch is dit geen film waarvan ik iets heb "dit wil ik terugzien", daarvoor is het teveel typisch Hollywood.