Film noir zoals we er de laatste jaren al zoveel zagen. Roskam brengt het allemaal zeer verzorgd in beeld, maar het tempo ligt te laag en er is geen enkele verrassende wending. "The drop" wordt alsnog gered door een uitstekende Tom Hardy, een goeie Matthias en zal bovenal worden herinnerd als het afscheid van Gandolfini.

Goeie prent die een beeld schetst van de elite-studieclubs in Oxford. Het kransje van de rijkeluiszoontjes dat daar klaargestoomd wordt voor de absolute topfuncties, laat het beest in zich los (voor het eerst of voor het laatst?) tijdens hun verblijf op 's werelds topuniversiteit. De Engelse versie van "The Skulls" dus, maar met charmante vertolkingen en een behoorlijke flair in beeld gebracht.

Anderhalf uur topcinema met slechts één acteur in beeld: Tom Hardy en alles speelt zich dan ook nog eens af in de enge ruimte van een auto. Hardy stapt in minuut één in zijn auto en in het anderhalf uur dat hij naar London rijdt, leren we hem kennen als een man die net een beslissing genomen heeft die zijn hele leven tijdens deze ene autorit zal veranderen. Wat Cronenberg in "Cosmopolis" niet lukte, daar slaagt Stephen Knight wel in: dankzij een even subtiele als schitterende vertolking van zijn hoofdacteur een onwaarschijnlijk spanningsveld te creëren. Absolute aanrader!

Het eerste halfuur is ronduit verbluffend: sfeervolle beelden, spaarzame dialogen en een hoofdpersonage (voortreffelijk vertolkt door Macon Blair) dat beetje per beetje zijn geheim prijsgeeft. Helaas gaat het van dan af steil bergaf en wordt "Blue Ruin" het zoveelste banale wraakfilmpje dat vrij rommelig (vooral de actiescenes) in beeld gebracht is.

Typisch britse misdaadprent uit de Guy Ritchie-school met als voornaamste verdienste een zeer genietbare vertolking van Jude Law en voor de rest heel veel "been there, seen that". De vrij vlakke beeldregie valt tegen, de knappe soundtrack is dan weer een pluspunt.