Eerst en vooral wil ik fans van de Witsereeks waarschuwen: deze film is een bijzonder donkere en grauwe versie, waar buiten Witse niemand anders van de cast meedoet. Bovendien bevat de prent enkele heftige scènes, die niet altijd geschikt zijn voor gevoelige kijkers. Als je echter afstand doet van de reeks rond Witse, blijft er een spannende misdaadthriller over . Af en toe worden er ook herinneringen opgerakeld uit Witses jeugd, maar (zoals ik ook elders las), bieden die niet zo'n meerwaarde aan dit verhaal. Al bij al gezien vond ik het einde van de reeks mooier dan deze film, maar als spin-off was deze film rond Witse dan weer gewaagd.

Door omstandigheden heb ik de eerste vijf of tien minuten van deze prent moeten missen, maar over het laatste anderhalf uur kan ik hetvolgende zeggen : Winter's tale is (zoals de titel al doet vermoeden) een sprookje, maar het is wel een bijzonder type. Toen ik de trailer zag, dacht ik aan een hyperromantisch verhaal waar toch ook sprake leek te zijn van paranormale zaken... Er is sprake van een romance, maar in tegenstelling tot wat de trailer laat uitschijnen, zit er nog een ander verhaal achter, waar dan ineens demonen, engelbewaarders en lotsbestemming aan te pas komen. Bovendien bevat het scenario nog een twist die (althans ik toch ) niet meteen zag aankomen... En toegegeven, het is een speciale film, het is heel experimenteel (gezien de bijzondere verhaallijn). Ik vind het meer een zaterdagavondfilm dan een groots epos, maar anderzijds wil ik deze prent toch niet helemaal in de grond boren omdat ik au fond wel van sprookjes kan genieten en ik een snuifje romantiek (hoe klein ook) altijd kan smaken. Bovendien is er goed geacteerd(wel was ik verrast door de keuze van Will Smith als Lucifer, maar hij bracht het er nog goed vanaf). Al bij al vond ik "Winter"s tale" dus nog meevallen, al kan ik begrijpen dat niet iedereen dit verhaaltje voor het slapengaan zal willen zien of horen.

Over het algemeen hoor ik niets dan negatieve kritiek op deze Kampioenenfilm. Te lang, geen goed verhaal, een gemiste kans,... Maar toch wil ik even een lans breken voor deze prent. Is hij lang? In verhouding tot een gewone Kampioenenaflevering wel. En eerlijk gezegd was ik ook verbaasd toen ik las dat de film 2 uur zou duren... Hij heeft ook effectief zo lang geduurd, maar echt geërgerd heeft me dat niet. Wat het verhaal betreft, denk ik dat men de toon wat heeft willen verschuiven van pure humor naar een lach en een traan. Het voelt aanvankelijk een beetje vreemd, maar gelukkig zijn er verschillende grappige momenten (soms subtiel, soms iets grover) en natuurlijk is er de goede oude cast uit de reeks. Als fan van "FC De Kampioenen" zal je daarom normaal gezien wel aan je trekken komen bij deze prent, of ook gewoon , als je eens zin hebt in een leuk filmavondje uit.

In tegenstelling tot de meeste meningen vond ik "The desolation of Smaug" nog meevallen. Toegegeven, ergens vind ik deze Hobbit-trilogie nog altijd een beetje rip-off, omdat ik steeds meer en meer het gevoel krijg dat alles net zo goed in twee delen had kunnen worden verfilmd... Bovendien vind ik het jammer dat we nu alweer 1 jaar op de finale moeten wachten... maar goed, de dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn. Maar zoals ik zal zei, vond ik dit tweede luik uit de Hobbit-trilogie nog meevallen. Ik was weer enorm aangenaam verrast door de prima decors, de prachtige kostuums en goede special effects (die maken in mijn ogen alle films in dit genre fantastisch). Bovendien vond ik het verhaal (in tegenstelling tot het eerste deel) iets vlotter op gang komen en was het sowieso een fijn weerzien met de goede oude cast. (zowel uit The Hobbit- als de The Lord of the Rings-filmreeks). Vond ik deze film fantastisch? Nee, maar barslecht zou ik hem echt niet noemen. Als je net als ik van fantasy houdt, dan kom je normaal gezien aan je trekken... En nu is het duimen geblazen voor een finale die ons allen in vuur en vlam zet...

Al bij al vond ik "Marina" een goede film. Er wordt prima geacteerd en vooral Matteo Simoni levert een puike prestatie (hij zou nl. Italiaans geleerd hebben en accordeon hebben leren spelen voor deze rol; en het resultaat mag er zijn :)) Verder bevat deze prent veel emoties, zowel een lach als traan, en wordt er ook serieus aandacht besteed aan de omstandigheden waarin Rocco en zijn familie in België belanden. Het enige minpuntje vond ik wel de manier waarop de vader-zoonrelatie op het einde werd afgehandeld, maar in grote lijnen is deze prent de moeite waard. En ook het liedje Marina blijft hangen , heel goed hangen :)