Leuk niemendalletje dat soapsgewijs binnensijpeld maar naar het einde toe toch iets te vertellen heeft over het gevoelsleven van de vrouw in Beiroet. Pedro almodovar is niet ver weg maar het blijft veel realistischer, de verteltrant deed me sterk denken aan Brokeback Mountain waar ook niet alles expliciet verteld wordt maar uit de context gevist moet worden. Zeer de moeite waard voor wie van beeldschone gevoelige filmpjes houdt!

Als ik onderstaande besprekingen lees is het wat deze film betreft Love it or hate it, en wat mij betreft is dit zeker de eerste categorie. Van Groeningen heeft zijn debuut Steve & sky (eerder een stijloefening) ver overtroffen met dit pareltje. Hoewel het flinterdunne verhaaltjes zijn, blijven ze boeien door de schitterende acteerprestaties (net of er niet geacteerd wordt), de originele Van Groeningen regie, schitterende muziek van Jef Neve en de herkenbaarheid van situaties. Ik ben ervan overtuigd dat er twintigers zijn die in luxe leven en nog geen dag gewerkt hebben, dat er veel zijn die 'hun draai' in het leven moeilijk vinden en dat er zijn die hun geluk proberen te vinden in andere continenten of die hun jeugdjaren weigeren los te laten... kortom schitterend generatieportret!

Bucht in een schone verpakking. Wie van heldenstripjes houdt kan dit misschien goed vinden. Maar wie Superman ontgroeid is gaat beter iets anders zien. Gratuit geweld en vliegende ledematen, neen dank u! Der is al smeerlapperij genoeg in de wereld dat ik daar mijn ziel mee moet vervuilen.

De begingeneriek waarin Lisa haar klep openzet bovenop de producents logo zet de verwachtingen hoog in. De vernieuwende animaties leveren dat voor een deel in helaas mist het verhaal de kracht en bitsigheid die de televisiereeks wel heeft. De actiescenes duren te lang en de humor gaat niet ver genoeg. Of zoals Homer het zelf zegt why pay for something you can see on TV? En op TV is het dan nog leuker ook! Jammer

Deze film is gemaakt door reclamejongens en dat merk je vanaf de eerste shot. De begingeneriek die volledig achterstevoren gedraaid is, is waarschijnlijk de beste die ik ooit in een vlaamse film gezien heb, jammer dat het erna alleen maar bergaf is beginnen gaan met op het einde een apotheose die de grenzen van het fatsoen ver overschrijdt. Ik ben geen liefhebber van films die marginaliteit tot kunstvorm verheffen (zie alles wat de Dardennes al op ons afgevuurd hebben) en wat een gezellige boel leek te worden in het begin eindigt in een gore film. Het griezelige van deze prent is dat het gore taaltjes went en dat je steeds je grenzen van fatsoen moet verleggen om deze te blijven volgen. Groot gelijk dus dat kinderen niet toegelaten werden in de zalen. De vraag die je na het bekijken stelt is waarom iemand zo een bagger produceert? Technisch perfect maar gemaakt door een zieke decadente geest (en waarschijnlijk vind Mortier dit nog een compliment). Gelukkig heb ik deze film gratis bij de humo (shame on you zelfs maar 1 ster in hun kritieken) gekregen, nu het boek nog...