Enfin un film qui ne cherche pas la sensation mais qui veux donner une image de sitations qui puissent pousser à un exorcisme. Requiem nous raconte l'histoire de Michaela Klingler, une épileptique, qui essaye de comprendre ce qui se passe avec elle. Déçue par le monde médical, elle cherche de l'aide auprès de son curé Landauer. Quand elle lui dit qu'elle a l'impression d'être possédée, il la renvoie et dit qu'elle doit faire son chemin. Michaela, fervente admiratrice de Sainte Catherine de Sienne (1347-1380) - qui s'est toute sa vie occupée des pauvres et des malades et qui a donné beaucoup de discours pour l'union des Eglises et la paix dans une Italie en guerre - croît que sa possession sert une plus grande cause. Quand elle est présentée à un autre prêtre, le père Borchert, qui croît à son histoire, elle va de mal en pis...C'est un film plein de conflits: le conflit entre l'éducation que Michaela reçoit à la maison et le monde dans lequel elle se retrouve quand elle va étudier, l'idée que Michaela se fait de sa maladie et comme son amie Hannah le perçoit, le conflit entre les deux prêtres, entre sa maman trop sévère et son père qui veux qu'elle ait aussi ses chances dans la vie et alors il y a l'ami de Michaela, Stephan, qui comme nous ne sait pas trop quoi en penser. Un film magnifique, sans des effets spéciaux superflues, mis en scène par Hans-Christian Schmid et écrit par Bernd Lange, un film qui a reçu beaucoup de prix, entre autres pour le travaille de l'actrice principale Sandra Hüller (bientôt aussi dans Madonnen de Maria Speth), une actrice de théâtre qui fait dans ce film son début sur le grand écran. Tout les acteurs ont fait un très bon travail et la musique choisie (e.a. 'Anthem' de Deep Purple) et super. Une perle qui ne veux pas chercher la sensation mais qui cherche à compendre le personnage principal. Un film à conseiller à tout le monde!!!

Eindelijk een film die niet sensatie-gericht is en een duidelijk beeld geeft van situaties die tot een duiveluitdrijving kunnen leiden. Requiem, of dodenmis, brengt het verhaal van Michaela Klingler, een aan epilepsie-lijdend meisje, die probeert te begrijpen wat er allemaal met haar gebeurt. Wanneer de medische wereld haar ontgoochelt, zoekt ze heil bij haar dorpspastoor Landauer. Wanneer ze aan hem vertelt dat ze de indruk heeft bezeten te zijn, stuurt hij haar weg en zegt haar dat ze zich dat maar inbeeldt, dat ze hulp moet zoeken in de medische wereld en dat ze haar weg moet gaan. Michaela, die een aanhangster is van de Heilige Catharina van Siena (1347-1380) (een kloosterzuster die haar leven lang zieken en armen heeft verzorgd, veel openbaar sprak voor de eenheid tussen de Kerken en vrede predikte in het door oorlog geteisterde Italië), gelooft dat ze een zoenbezetene is, een bezetene die boete doet voor anderen. Dit geloof krijgt in haar gevoelsleven de bovenhand. En wanneer een andere priester, pater Borchert, aan haar voorgesteld wordt en geloof hecht aan haar verhaal, is het hek helemaal van de dam... Het is een film vol conflict: het conflict tussen de opvoeding die Michaela kreeg en de wereld waarin ze terecht komt wannneer ze gaat studeren, het idee dat Michaela krijgt over haar ziekte en hoe haar vriendin Hannah dit ziet, het conflict tussen de twee priesters, tussen de zeer strenge moeder en de vader die toegeeflijker is en haar ook haar kansen in het leven gunt, en dan Michaela's vriend Stephan, die zoals de kijker niet echt meer weet wat hij van dat alles moet denken... Een prachtige film, zonder de onnodige special effects en daardoor net véél beklijvender, geregisseerd door Hans-Christian Schmid en geschreven door Bernd Lange, met handcamera's gemaakt, die heel veel prijzen in de wacht sleepte en voor Sandra Hüller (binnenkort ook te zien in Madonnen van Maria Speth), een theateractrice aan het Stadstheater Basel, een uniek filmdebuut is. Het akteerwerk van alle akteurs is prachtig en de muziek waaronder "Anthem" van Deep Purple, uitstekend gekozen. Een parel van een film, die niet sensatie-gericht is door vreselijke exorcisme-scènes, maar waarin vooral naar

Een smerige film. Niet zozeer omwille van de inhoud, maar wel omdat deze film volledig achter de rug van de familie van de echte "Emily Rose" gemaakt werd. Schandelijk, gewoon. Van mij krijgt hij daarom maar een 1.