Zeer artistiek en daardoor soms wat traag, maar misschien heeft dat wel zijn reden (in de gevangenis gaat de tijd ook niet bijster snel voorbij natuurlijk). Voor inslapen is er echter geen tijd: het geweld en de vernederingen worden rauw en realistisch in beeld gezet. Toch blijft McQueen naar mijn mening zeer objectief: het is zeker geen "arme Ieren" film. Toegegeven dat er niet al te veel achtergrondinformatie in zit, maar dat hoefde naar mijn idee ook niet. Nadien wil je die waarschijnlijk zelf wel opzoeken.

Als ik voor iets immuun ben, dan is het wel voor grote namen -daarom heb ik deze film bekeken op dezelfde manier waarop ik andere films bekijk en heb me niet van de wijs laten brengen door sympathie voor de oude Woody Allen of door de lippen van Scarlet. Wat ik op deze wijze zag, was een film uit de middenmoot; een film die staat tegenover Grote Cinema zoals een doktersromannetje staat tegenover Literatuur. Het scenario is iets wat je op vijf minuten kan schrijven, de psychologie van de personages is zo stereotiep dat het vervelend wordt, en de setting is niet meer dan publiciteit voor Barcelona ("toen gingen ze naar kerkje x, dat vond Vicky een heel leuk kerkje" etc.) Bovendien is Allen erin geslaagd Bardem zowaar slecht te laten acteren -niet iets waar een regisseur trots op mag zijn, mij dunkt. Wat het komisch gehalte betreft: de voice-over af en toe een grappige opmerking laten maken, of de blondine op een romantisch moment laten zeggen dat ze moet kotsen, verder gaat dat niet hoor. Nu goed, ik kan me voorstellen dat velen het een aangenaam vrijdagavondfilmpje vinden, maar ik wou gewoon liefhebbers van subtiele cinema waarschuwen.

Heerlijk acteerwerk, een schitterende fotografie, heel stijlvol allemaal. De ontknoping is inderdaad een beetje véél ontknoping, maar ik vermoed dat dat nu eenmaal zo hoort bij misdaadfilms.

Mailtje van mijn broer die de film heeft gezien: "Okay. V for vendetta is op het eerste zicht misschien een beetje een remake van 1984 en tot op zekere hoogte Zorro. Maar het is veel meer. Het is een vrij sterke knipoog naar de huidige situatie in de VS. Een dictatoriaal regime... Oorlog... en ja, anthrax wordt niet letterlijk vermeld, maar ge gaat er nog aan terugdenken. Het voornaamste dat ik even wil meegeven was iets waar ik zelf voor was gewaarschuwd - en dat echt een pareltje is - waar ik misschien bijna zou hebben over gezien als ik niet was gewaarschuwd - zeker als er ondertitels waren geweest (hoewel, misschien vertalen ze het even schitterend). Dus let op de eerste keer als ge de gemaskerde man ziet optreden, helemaal in het begin van de film. Hij ontsteekt daar in een ontzettende monoloog die zeer snel gaat en ontzettend welsprekend klinkt - zelfs al is het allemaal wat te veel om zomaar te kunnen volgen. Het voornaamste verrassende zit hem echter niet in de boodschap of het betoog op zich (hoewel ook dat best interessant is), maar in de oneindige ophoping van aliteraties uit dewelke het betoog is opgebouwd: het lijkt er bijna op dat hij de woorden met 'V' uit het woordenboek aan het voorlezen is - terwijl alles dat hij zegt echt wel zin maakt - voor zover ik het met mijn halfslaperige botten kon volgen. Verder heeft de film alles dat een goede film heeft - maar meer: het heeft namelijk niet de Holywood sine-qua-nons: het heeft alle ingredienten, maar gebruikt ze verschillend. Het heeft een mooie boodschap - en ik was echt oprecht bang dat ze het op het eind allemaal zouden verkwisten zoals al te vaak gebeurt. Het heeft een Happy end en toch niet. Het heeft een liefdesverhaal en toch ook weer niet. Het is niet de doorsnee film, maar net iets meer onverwacht en iets realistischer en mooier in zekere zin. Hm. Okay, ik denk dat ik vaag genoeg ben geweest. En als dat niet zo is, dan moogt ge nu de helft vergeten van wat ik verteld heb, en dan de film gaan zien ;-) Groetjes, Joris"

sfeervolle film met sterke karaktertekeningen en goede vertolkingen.