Roemeense film
Alain Tanner wordt - samen met Claude Goretta - beschouwd als het
boegbeeld en gangmaker van de Nieuwe Zwitserse Cinema. CINEMATEK
prestenteert een uitgebreide selectie van zijn oeuvre, met acteur
Jacques Denis (uit onder andere
La salamandre
en
Jonas qui aura 25 ans
en l’an 2000) als speciale gast op
10.05. Tanner debuteert in Londen,
trekt op met de cineasten van de Free Cinema en regisseert er zijn
eerste kortfilm,
Nice
time, die op het festival van Venetië wordt
bekroond. Na de nodige ervaring te hebben opgedaan bij de
Télévision
Suisse Romande draait Alain Tanner zijn eerste langspeelfilm,
Charles
mort ou vif, waarin een gedegouteerde burgerman
beslist alles op te
geven voor een leven als bohemien.
De films van Alain Tanner gedraaid in het zog van mei 68, nemen een
maatschappij op de korrel die verstard is door comfort en verveling,
net zoals de decors van een tam en benepen Zwitserland waarvan hij een
grauw portret neerzet in Messidor. Het zijn films over personages die
botsen met de materiële waarden van de burgerlijke
samenleving, die
zich trachten los te maken van het institutionele kader dat hen wordt
opgelegd, ten voordele van een utopisch ideaal. De utopie wordt zelfs
het centrale gegeven in
Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000,
een
nuchtere bespiegeling over de verkruimeling van de idealen van mei 68.
Begin jaren 70 doen de films van Tanner van zich spreken op talrijke
festivals. De gedestructureerde vertellingen, radicale sekwentieshots
en het niet-naturalistisch spel van de acteurs: het zijn allemaal
esthetische keuzes die inderdaad doen denken aan de Nouvelle Vague van
de jaren 60. Een ander typisch aspect van de films van Tanner is het
minimalistische of zelfs onbestaande scenario - de cineast focust
liever op details die bij een klassieke vertelling verloren gaan. Zo
zit het chronologisch en zonder scenario gedraaide
Dans la ville
blanche vol toevalligheden die samenhangen met
de onvoorziene
omstandigheden die de opnamen van een film steevast komen 'verstoren'
en waaruit lumineuze momenten ontstaan die men onmogelijk had kunnen
voorzien bij het schrijven van een scenario.
De cinema van Tanner surft op risico's, risico's die de cineast al
neemt bij de keuze van zijn onderwerpen, zoals de manier waarop erotiek
wordt uitgebeeld in de films die hij maakte voor Myriam
Mézières. Het
zijn sombere en tragische films, zoals
Une flamme dans mon coeur,
die
een aparte plaats innemen in de filmografie van de cineast. Een rijke
filmografie van goed twintig films waarvan u in CINEMATEK een met de
regisseur afgetoetste selectie kan (her)ontdekken.
Voor het volledige programma en meer info over de voorstellingen klikt
u
hier.